BLOG East & West

„Coś się dzieje wreszcie, gwałcą w naszym mieście” – śpiewał w 1992 roku Atrakcyjny Kazimierz. Ciekawe, jak wiele osób pamięta tę piosenkę. Była popularna, gdy my zaczynaliśmy się stowarzyszać z Unią Europejską i podpisywaliśmy z nią pierwsze umowy. Dziś tę piosenkę usłyszałem w ukraińskiej telewizji, w reklamie wódki.

Ale teraz w Kijowie nie jest potrzebna wódka, ani tym bardziej gwałty. Ludzie w pełni świadomie i przez nikogo nie przymuszani wyszli na ulice, bo się dowiedzieli, że władza za nich zdecydowała, iż żadnego zbliżenia Ukrainy z Unią Europejską nie będzie. Piszę „świadomie”, bo wcale nie jest tak, jak uważają niektórzy w Polsce, że Ukraińcy się upili nadziejami i idealizują UE, albo że umowa stowarzyszeniowa pomyliła się im z członkostwem. Nie, większości nic się nie myli.

Na drugi dzień po tym, jak rządzący Ukrainą przekazali Unii Europejskiej, żeby się goniła, komisarz Stefan Fule zapewnia, że Unia Europejska jest gotowa wznowić przygotowania do podpisania umowy stowarzyszeniowej z Ukrainą. Jeszcze trochę, a UE sama bez zgody Ukrainy zadekretuje, że ten kraj jest z nią stowarzyszony.

Premier Ukrainy Azarow zapewnił natomiast, że ukraińskie władze mogą wrócić do miłosnego łoża, przepraszam, rozmów o stowarzyszeniu za pół roku.